Ne marrim frymë rreth 25,000 herë në ditë por nuk jemi të vetëdijshëm për këtë. Vendi i furishëm i jetës sonë të përditshme na bën të harrojmë se sa e rëndësishme është të ndalemi për një moment dhe të dëgjojmë frymëmarrjen tonë, duke kontrolluar nëse është e plotë, e thellë dhe e kontrolluar apo e shkurtër, e fragmentuar dhe e cekët, kjo e fundit sepse ndikohet negativisht nga mendime negative, pesimizëm, zemërim ose trishtim.
Ashtu si ushqimi dhe uji, frymëmarrja na ushqen dhe kjo është arsyeja pse ne duhet të mësojmë ta bëjmë atë në mënyrën e duhur.
Mënyra natyrale e frymëmarrjes, me të cilën kemi lindur, është diafragmatike në të cilën zgjerohet vetëm pjesa e poshtme e mushkërive ndërsa gjoksi mbetet i qetë. Kjo na mundëson të qetësojmë stomakun dhe zorrën tonë, duke stimuluar lëshimin e endorfinave dhe proteinave që na bëjnë të ndjehemi mirë.
Teknikat e frymëmarrjes
Sidoqoftë, me kalimin e kohës, shpesh për shkak të stilit të jetës tonë, ky lloj i frymëmarrjes ndryshohet, duke u bërë kraharor, domethënë që është i përqendruar në pjesën e sipërme të mushkërive që ngre gjoksin.
Në mënyrë që të përshtatemi me këtë aktivitet më intensiv, trupi ynë është i detyruar të ngrejë ritmin e rrahjes së zemrës sonë për të rritur qarkullimin e gjakut, ngritjen e presionit të gjakut dhe ngadalësimin e funksionit të zorrëve, duke çuar në qarkullimin e hormoneve të tilla të dëmshme si adrenalina.
Një teknikë e dobët e frymëmarrjes, e fiksuar në një nivel thjesht kraharor, mund të shkaktojë humbjen progresive të aftësisë sonë për të qëndruar të qetë, për t’u çlodhur dhe për të menduar me kokë të qartë, cilësi të domosdoshme për të përballuar jetën tonë të përditshme dhe duke na lënë vazhdimisht të ndihemi pa frymë.
Kjo është arsyeja pse është kaq e rëndësishme të kthehemi në frymëmarrje të qetë, duke marrë frymëmarrje të gjatë dhe të thellë.